Bazı zamanlar vardır sadece kendinle kalmak istediğin, ama yine de yanında olsun istediğin. Hani sen bir köşede kitap okurken o da yanında uyusun istersin ya bazen aynen öyle işte. Uzakta da olsa günün sonunda sesini duysan yeter bu zamanlarda. Sesini bile özlediğin zamanlarda...
Aklından binlerce şey geçer, planlar kurulur planlar yıkılır ama hepsinin kenarında köşesinde vardır. Bir olmuşsundur çünkü çoktan, biz olmuşsundur...
Yanında olmayı özlediğin zamanlar çoğalır bazen, huzurla uyumak istediğin anlar da. Ama bilirsin her şey için sabır gerekir. Bir resmi bitirmek, bir çizimi tamamlamak için gerekenden fazlasıdır bazen. Nadir bulunan bir kitabın serisini tamamlamayı yıllarca beklediğin gibi beklemen gerekir bazı şeyler için. Nasıl emin değilsen tüm kitapları bulup bulamayacağın konusunda, geleceğe dair de şüphelerin vardır her zaman. Senin aramaktan vazgeçeceğinden değil, kitapların tükenmesindendir korkun!
Ama her zaman o seriyi tamamlamana yardım eden çıkar değil mi? Elini uzatan, yüzünü güldüren, en beklemediğin anlarda bile yanı başında olan vardır değil mi?
Öyle, öyle. En uzakta olsa da en yakında olan, her nefeste, her kalbin atışında olan var. İyi ki de var! Onsuz tuzsuz yemeğe,balkonsuz eve, oyuncaksız kediye benzerdik! N'apardık!
Özlenir bazen o her şeye tat veren, keyif veren bazen gereğinden fazla... Hep yanında olsun istenir, hiç gitmesin...
Özlendi işte bak yine!... Hem de her şeyden çok!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder